کتاب پنلوپه /کمدی در سه پرده
نویسنده:
ویلیام سامرست موآم
مترجم:
نیما حضرتی
انتشارات:نشر نی
معرفی کتاب پنلوپه
«پنلوپه: کمدی در سه پرده» نمایشنامه‌ای طنز از ویلیام سامرست موام است که نخستین بار در سال 1909 به صحنه رفت. موام که به دلیل توانایی در به تصویر کشیدن رفتار انسانی و نگاهی دقیق به پیچیدگی‌های اجتماعی شناخته شده است، در این اثر با نگاهی طنزآمیز به موضوعاتی چون ازدواج و خیانت، دیدگاه‌های جامعه بریتانیای اوایل قرن بیستم را بررسی می‌کند. هرچند موام بیشتر به دلیل رمان‌هایش مانند «پیرامون اسارت بشری» و «چادر رنگی» معروف است، اما «پنلوپه» نشان‌دهنده مهارت او در خلق نمایشنامه‌هایی با دیالوگ‌های تیزبینانه و موقعیت‌های کمدی است که نبوغ او را بر صحنه آشکار می‌کند.
داستان نمایشنامه درباره شخصیت پنلوپه اوفارل، زنی جذاب و بی‌تفاوت می‌چرخد که درگیر یک ماجرای عاشقانه پیچیده می‌شود. پنلوپه که با مردی ثروتمند و با اعتما‌دبه‌نفس ازدواج کرده، با‌این‌حال وارد رابطه‌ای مخفیانه می‌شود. در‌حالی‌که تصور می‌کند می‌تواند این ماجرا را پنهان نگه دارد، به‌تدریج درمی‌یابد که عواقب آن اجتناب‌ناپذیر است. تلاش او برای مدیریت این موقعیت بدون خدشه‌دار‌شدن تصویر اجتماعی‌اش، در سه پرده نمایشی طنز و کمدی به نمایش درمی‌آید. در طول نمایش، موام از طریق مبادلات کلامی و موقعیت‌های کمیک، نه‌تنها فضای طنز ایجاد می‌کند، بلکه از طریق شوخی‌ها و دیالوگ‌های ظریف خود، جامعه و هنجارهای اجتماعی را به نقد می‌کشد. دیالوگ‌های تند و طعنه‌آمیز شخصیت‌ها به برجسته‌کردن ناامنی‌ها و خواسته‌های پنهانی آنان کمک می‌کند. در هسته اصلی «پنلوپه» تفسیری بر نهاد ازدواج و انتظارات اجتماعی وجود دارد. موام از طریق شخصیت پنلوپه و دیگران، به موضوعاتی چون وفاداری، اعتماد، و نقش‌های اجتماعی زنان و مردان در ازدواج می‌پردازد. در این اثر، او فشارهای جامعه طبقه بالا بر زنان برای حفظ تصویر ظاهری و رعایت استانداردهای اخلاقی را به‌خوبی به نمایش می‌گذارد. با وجود لحن کمدی و سبک سبک‌سرانه نمایش، «پنلوپه» به موضوعات جدی‌تری چون تمایل انسان به تأیید اجتماعی و نیاز به اعتبار اجتماعی می‌پردازد. موام از طنز و موقعیت‌های کمیک نه‌تنها برای سرگرمی، بلکه به‌عنوان ابزاری برای نقد و تفسیر جامعه استفاده می‌کند.
«پنلوپه»، اثری سرگرم‌کننده و در‌عین‌حال اندیشمندانه از سامرست موام است که به بررسی پیچیدگی‌های ازدواج، انتظارات اجتماعی و تمایل انسان به ارتباط و پذیرش می‌پردازد. این نمایشنامه با دیالوگ‌های شوخ و جذاب، هم بینش و هم طنز ارائه می‌کند و نشان‌دهنده مهارت موام در به تصویر کشیدن روابط انسانی و مسائل اجتماعی است. هرچند این اثر کمتر از سایر آثار موام شناخته شده است، اما گواهی بر استعداد چندوجهی او در ادبیات و هنر نمایشنامه‌نویسی است.